Na een week..

Optocht, teleferiqo, el panecillo en pannenkoeken!

Zaterdagochtend dacht ik, lekker uitslapen, maar dat was niet het geval! Om 7 uur werd ik wakker geroepen door Consuelo (moeder van mijn gastgezin), of ik mee ga naar haar werk, ze is lerares op een basisschool. Natuurlijk dat lijkt me leuk! Het is vandaag een speciale (feest) dag.
Na iets langer dan een uur rijden (zelfs door de wolken, aparte ervaring) komen we aan bij de school. De kinderen staan al klaar om te beginnen. Wij (Scarleth, Alex en ik) mogen boven bij de lokalen gaan zitten zodat we beter zicht hebben. Na een kleine optocht op het schoolplein, volgen er een aantal speeches. Daarna volgt er een traditie, alle kinderen moeten, onder begeleiding van de trommels knielen en de vlag van Ecuador kussen. Daarna begint de optocht door het dorpje met majorettes en muziek. Het was erg leuk om te zien! En dat vonden de mensen daar ook van mij, want blank en blauwe ogen is in zo een klein dorpje een ware attraktie.

De volgende ochtend (zondag) zouden Scarleth en ik samen met de bus naar de Teleferiqo gaan. Na het ontbijt stonden ze met zn 3en klaar, we gaan met zn allen met de auto!
Om de berg daar op te ´mogen´ rijden moeten we 2 dollar betalen. Daarna is het een stijle weg omhoog lopen naar de entree. Hijgend sta je dan ook nog een uur in de lange rij met erg warm weer. Ik had mn ticket al snel gekocht, er is een rij speciaal voor touristen, maar Scarleth moest in de ´normale´ rij en die was eeeeeerg lang. En dan ben je nog niet klaar... nee er is ook nog een aparte rij voor de lokale bevolking om het mandje in te mogen, en de touristen hebben voorrang! Opzich leuk als je er als tourist alleen naar toe gaat, maar samen met een ´lokale´ dus niet. Na nog 1,5 uur in de rij te hebben gestaan was het dan eindelijk zover, we waren aan de beurt. Een kwartiertje aan de kabelbaan en je staat boven op 4100 meter. Ik nam mezelf voor niet misselijk of duizelig te worden, maarja je gaat wel ff van 2850 meter naar 4100 meter, dus tja wat wil je.. Na een uitkijkpunt en wat foto´s belde Consuelo al op, of we al onderweg naar beneden waren... Dus helaas niet met volle teugen kunnen genieten van het uitzicht: de bergen, de wolken, de vulkanen en de stad. Maar dus zeker nog een keer voor herhaling vatbaar (samen met mn mams en tante die eind april hier op vakantie komen!).
Eenmaal thuis had ik wel een beetje hoofdpijn gekregen door de hoogte, dus lekker vroeg naar bedje toe.

De volgende morgen, na de spaanse les, besloot ik om ´s avonds mijn gezin eens een holandse maaltijd te laten proeven. Ik ga pannenkoeken bakken! Dus ik naar de supermarkt om inkopen te doen, wat nog moeilijk is hier om de juiste ingredienten te vinden, dus een beetje improviseren.
Daarbij had ik ook maar gelijk een pan gekocht om de pannenkoeken in de bakken, want die was ook niet echt aanwezig bij de familie. Dus dat was gelijk mn cadeautje aan hun.
Toen ik ´s middags net aan mn huiswerk zat (ja dat heb je met spaanse lessen) werd ik alweer geroepen, Tessita, vamos! Foto´s!
Dus ik mn camera gepakt en de auto ingestapt, maar waar gaan we eigenlijk naar toe?
We gaan naar El Panecillo, de maagd van Quito, die op 3000 meter staat midden in de stad. Omdat ze wisten dat ik dit beeld nog wilde bezoeken, maar het voor touristen te gevaarlijk is (er worden veel roofovervallen gepleegd, vooral als je via de trappen naar boven loopt, en het schijnt dat de taxichauffeurs een deal hebben met de overvallers dus de taxi nemen is ook niet veilig) namen ze me mee met de auto. Wat lief zeg! Eenmaal boven kreeg ik een stukje historie te horen van Scarleth en daarna konden we genieten van het uitzicht. Vanaf dit punt kun je de oude en de nieuwe stad zien en ook een aantal vulkanen, erg geslaagd dus! Maar wat is een touristische trekpleister zonder winkeltjes, en wat ben ik daar toch gek op, al die snuisterijen! Dus mn eerste aankoop gedaan hier in Quito, een heel mooi sjaaltje.
Thuis aangekomen ben ik gelijk begonnen met koken. Consuelo was me aandachtig aan het besturen: meel, melk, eieren, snufje zout, snufje suiker en roeren maar. Toen de appels geschild, het spek gebakken en de rozijnen bij het beslag gedaan. Wat een rare combinatie, ze snapt er niks van.. Na 2 pannenkoeken te hebben gebakken wilde ze het toch ook wel even proberen. Daarna met zn allen gegeten en ze vonden het erg lekker, anders, maar wel lekker! Zelf Alex kreeg ik zover om het te proberen (in eerste instantie vond ze het te raar om te eten). Voor haar had ik er speciaal eentje gemaakt zonder vlees. En jahoor, ze vind het zeker lekker! En ze kennen het recept al uit hun hoofd. Alleen was het erg lastig voor hun om te begrijpen dat je een pannenkoek kunt maken met welke ingredienten je ook maar wilt en dat je het ook naturel als ontbijt kunt eten en na het diner met fruit en slagroom als toetje.
Maar het woord pannenkoek (ze roepen het de hele dag) achtervolgt me nu..!

Maandag ben ik na de spaanse les naar de vreemdelingendienst gegaan om mn visum op te halen (voor de 3de keer). Dat schijnt hier erg ingewikkeld te zijn en ze vertellen je ook niet wat je nou precies moet doen. Maar er is een man die daar op inspeelt en buitenlanders aanspreekt om te helpen. Bij hem kun je de juiste documenten verkrijgen om het visum aan te vragen. Daarnaast moet je 10 dollar storten aan de vreemdelingendienst maar niemand weet hoe en waar, dus dat doet hij ook. Dan ga je met je envelop naar de vreemdelingendienst en lever je je paspoort in en dan kun je hem over 2 dagen weer ophalen. Dus ik erheen, krijg mn paspoort mee en ik mag weg... Maar ik wist van de andere vrijwilligers dat dat niet genoeg was (dan kun je misschien een boete krijgen als je het land weer verlaat) en ging dus maar weer naar die vent. Die wist precies wat ik moest hebben, weer 4 kopieen, een foto en de adresgegevens van mijn verblijf. Dus ik weer terug om dat in te leveren en toen moest er weer een foto gemaakt worden, werd er weer uitgebreid naar me gekeken, moest ik weer betalen, 2 handtekeningen zetten en daar was mn pasje! 3 bezoeken, 3 foto´s, 6 kopieen en 23 dollar lichter, heb ik dan eindelijk mijn visum! Ik ben hier legaal!